ÖNDEN GİDENLER

Yalnız ve sessiz, musalladasın şimdi
Terkettmişsin malı mülkü sevdiklerini
Hafıladın bir ömür, rüzgarlar artık dindi
Meşgulsün, bize meçhul bir âlemle
Neler anlatırsın tanık olmak ne mümkün
Ben konuşuyorum seninle dualarla Fatihalarla
Sen dinliyorsun cevabınsa hatıralarla

Son görevdeyiz saf saf olduk cümlemiz
Meclislerde hep kapıya yakın dururdun
Şimdi musalladasın en önde durdun
Bizden önce gidersin imam bile arkanda
Ölerek başardın bu son yolculukta
Doğduğunda okunmuştu ezanla kametin
Dilerim cennet olsun son istikametin

Bu kaçıncı uğurladığım cenaze töreni
Beni sınamakta hep son yolculuklar
Didinmek nafile hayata paydos ederken
Bir varmış bir yokmuş diyen masallar
Her masalda sonu görünen yollar
Beklesem de ömrümün son demini
Bastonumla gidecek daha nice yollar var

Hanifi Yılmaz-Kahramanmaraş
ESENLİKTEN GÖLGELER

“TANRI TÜRKÜ KORUSUN”

Esirgeyen, bağışlayan
“Tanrı Türkü korusun”
Ol mutlak, kudret sahibi
“Tanrı Türkü korusun”

Mazlumlara merhametli
Salâtı Davut kametli
Seferleri şahametli
“Tanrı Türkü korusun”

Destanları gelir dünden
Şanı, namı kadim günden
Sesi duyulur Maçin’den
“Tanrı Türkü korusun”

Doğruluğun hak kılıcı
Adaleti hep kalıcı
Kinden intikam alıcı
“Tanrı Türkü korusun”
Beş bin yıllık yolun adı

Eyler ecdadına yâdı
Dolmaz tarihte miyadı
“Tanrı Türkü korusun”
Kılıç vurmaz dense aman

Sînesinde görklü iman
Dizlerinde Türkçe güman
“Tanrı Türkü korusun”
Kızılelma büyük rüya

Bu rüyayla girer toya
Selam verir yıldız, aya
“Tanrı Türkü korusun”
Turan eller gönül mülkü

Uhdesinde büyük ülkü
Hak yolunda söyler türkü
“Tanrı Türkü korusun”

Celalettin Kurt

İLKYAZLA

Hasret yollarında eskidi takvim
İlkyazla turnalar göçerken gelsen
Süzülüp inerken kırk ikindiler
Güller yağmurları içerken gelsen

Hasretin içimde coştu, kudurdu
Gönül gül vaktini sevdaya kurdu
Ağaçlar yeşerdi çiçeğe durdu
Badem çiçekleri açarken gelsen

Bitsin içerimde şu deli kavga
Vefayla yeşersin sen gel ki sevda
Sevgiler yücelsin visalle tavda
Bulutlar rüzgârdan kaçarken gelsen

Göklerin öfkesi dindiği vakit
Buluttan gözyaşı indiği vakit
Yüreğin ateşi söndüğü vakit
Kuşlar yele yele uçarken gelsen

Zaman kelep kelep içimde uzar
Dağların dumanı başımda tozar
Aşkın hududunu ayrılık bozar
Gökler fırtınalar biçerken gelsen

Yüreğime gülden sevda ekilse
Yüreğimden her dem sevda sökülse
Başımdan bir demet sevda dökülse
Güller kokusunu saçarken gelsen

Celalettin Kurt

SİNAN BİR SABÂ YELİYDİ

Sinan bir sabâ yeliydi
Eser idi gönderinde
Kahpe eller kıydı ona
Kaldı kînin minderinde
-Gönlüme bir şehit düştü

Vurdular cami başında
Hain sesler esti çalık
Şakağından al bayraklı
Kanlar sızdı ılık ılık
-Gönlüme bir şehit düştü

Zalimlerin kîni batsın
Zalimden insan olur mu
Kıydılar delikan cana
Ahımız yerde kalır mı
-Gönlüme bir şehit düştü

Katil gözlerin kör olsun
Yetim koydun çocukları
Ter ü taze çağlarında
Bak soldurdun çiçekleri
-Gönlüme bir şehit düştü

Sürmez elbet böyle devran
Dert bulurlar ah alanlar
Sinan Ateş unutulmaz
Bilin bunu pay çalanlar
-Gönlüme bir şehit düştü

Celalettin Kurt

GELİP GEÇSE DE YILLAR

Vurgun yedi şu kalbim, ayrılırken o yerde
Dinmedi ıstırabım, gurubu seyrederken  Bak hâlâ bekliyorum, sensiz açılmaz perde
Yıllar da acımıyor, halden hale girerken

Yine yalnız dolaştım, kuş sesleri dinledim
Hicran dolu nağmeler, eyvahımla inledim
Bir kez daha cihana, sevdalarla ünledim
Hayat neler götürdü, ömür böyle sürerken

Gelip geçse de yıllar, aşkı unuttum sanma
Bir zerre umut varsa, sen de boş yere yanma
Vefayı gel bana sor, ağyara hiç inanma
Günaha girme sakın, seni böyle severken

Deryaya dalar gibi, her an maziye aktım
Damarımda kanımsın, sanma senden ıraktım
Şu kısacık ömrüme, neler neler bıraktım
Aşkı gel bende seyret, yaş kemale ererken

Bastonum yoldaşımdı, saçlarımsa kar beyaz
Mehtapla selam saldım, gecem olsa da ayaz
Badı sabâ yüklendi, her seher vakti niyaz
Güneşin huzmeleri, doğarken erken erken

Ben hâlâ o yerdeyim, sen nerdesin bilemem
Bırak gözyaşım aksın, tesellidir silemem
Mevlâ’dan gayrı dilek, hiç kimseden dilemem
Ölüm vuslattır bana, can bedenden giderken

Hanifi Yılmaz-Kahramanmaraş
ESENLİKTEN GÖLGELER