HAKİMLER HAKİMİ
Ahir deminde mihmandık zul olduk
Hâkimler hâkimi gör dedi bana
Azrail beklerken yandık kül olduk
Hâkimler hâkimi sor dedi bana
Dergâhı ulûhiyette hep erzen
Aşk-ı Hüdadandır bilirim arzem
Horluk rezillikler başımla karzen
Hâkimler hâkimi dur dedi bana
Mümin kullarını bühtan ettik biz
Zişan-ı Dücihan bak mahvettik biz
Zerreden kürreye hep lağvettik biz
Hâkimler hâkimi kör dedi bana
Şuur ehli kalbin emaneti ar
Garipler, öksüzler, sahipsizler var
Divane aşıklar, maşuklarsa yar
Hâkimler hâkimi zor dedi bana
Hak yoldan saparak haddini aşma
Rüçhan’sız ebedi menzile koşma
Sidretü’l Münteha’da sakın coşma
Hâkimler hâkimi sar dedi bana
NEVA RÜÇHAN
Zul: ayıp utanç verici / Dergâh: ibadet yeri / Hüda: Yaradan / Erzen: En sağlam / Arzem: namus erdem sembolü / Karzen: Borç ödünç olarak / Bühtan: kara çalma suç atmak / Zişan: Şanlı şöhretli / Dücihan: İnsanlık alemi / Zerre: en ufak parçacık / Kürre: Hayvan yavrusu / Şuur: Bilinç / Ehil: Bir işi en iyi yapan kişi / Divane: Aklini yitirmiş / Sidretül Münteha: gökte 7. Katta Allah’a yaklaşmadaki son sınır son sedir / Mihman: misafir konuk / Ulûhiyet: Tanrısallık
Bir Cevap Yazın