BENİM

BENİM

Gönlüm enginlerde, engin söylerim
Yüksek eyvanlarda, gözüm yok benim
Bağlamam döşümde, çalarım özge
Sevgisiz, sevdasız, sözüm yok benim

Güllerin rengiyle, boyandım aşka
Dilimde ezgiler, büründüm meşke
Zaman has sevdaya, uysaydı keşke
Yalan yanlış çalan, sazım yok benim

Rüzgâr fısıltısı, bir dalga sesi
Durur yüreğimde, vuslat bûsesi
Tatsam bu yollarda, acıyı, yesi
Yola, yoldaşıma, nazım yok benim

Üç gül derdim üç gül, gönül bağından
Geçtim hüzünlerle, felek ağından
Doğarım gün gelir, ay şafağından
Sabırlıyım her dem, tezim yok benim

Kendi yüreğimden, aldım dersimi
Duysun cümle âlem, içre sesimi
Şiirsiz veremem, son nefesimi
Visalde baharım, yazım yok benim

Düz yazarım düz söylerim kıvırmam
Sözlerimi boşluklara savurmam
Yüreğimi boş sevdayla kavurmam
Bağrımda alevsiz, közüm yok benim

Makamım şiirdir, şiirle varım
Şiirsiz bir dünya, hep olur dârım
Bir türkü söyle yâr, başlasın hârım
İzindeyim başka, izim yok benim

Celalettin Kurt